du veit det fortsatt er ein levande organisme når du vaknar den dagen han skal kome heim og du ser på klokka og reknar ut kor mange timar det er til han kjem heim igjen,
til du høyrer trinn på trappa og at handa hans tar i dørhåndtaket,
og du sprett ut i gangen for å sjå at han står der igjen, som han aldri skulle ha vore borte, igjen plassert der han skal vere,
og du veit ikkje kven som skal kysse kven først, blir sjenert og nervøs igjen, etter all denne tida,
og det augneblinket du kyssar han, kjenner du deg heil igjen, kjenner at no er han heime, no er de heime saman,
og du håpar han luktar kor godt håret ditt luktar eller at han synst du er fin i det nye skjørtet, at han synst det er fint å sjå deg igjen, at han har sakna deg slik du har sakna han,
og når de ligg samanfiltra seinare skal du klemme han ekstra tett inntil deg og seie
velkomen heim.
<3
SvarSlett