kjæraste.

dette skulle eigentleg handle om ting eg er glad for. eg skulle finne fram bilde av fine ting, eg fant eit bilde av sigbjørn og så var det gjort. for når alt kjem til alt, er nok sigbjørn det eg er mest glad for i heile verda (bortsett frå å vere i live og å ha primærbehova dekka). første gong eg såg sigbjørn, sa eg til mor mi at "sånn vil eg at kjærasten min skal sjå ut". nokre år seinare ser kjærasten min slik ut, fordi det er han. han er den finaste eg veit, og er flink til å kjøre bil, flirar høgt av meg og med meg, har fint hår som krøllar seg og fin telefonstemme, og så er han veldig snill. det passar bra, for eg er ikkje alltid så snill, og når eg er trist og lei, er han flink til å trøste knøttet. desse tinga og minst hundre andre ting hjelper til at eg har det bra og er lykkeleg. det er eg veldig veldig veldig glad for, og det seier eg til han kvar dag. det er det finaste eg veit.

(sigbjørn: om du synst det her blei kleint, unnskyld, men du har valt det sjølv.)