utsmarta

i dag er dagen då eg på alvor har tatt steget inn i dei vaksne si verd og fått smart-telefon. for å ha ein smart-telefon er det tydeleg at ein må underkaste seg telefonen og innrømme at ein ikkje er like smart som han. telefonen skal liksom vere den smarte av oss to, og eg må ikkje bli lurt av at han er rosa. eg må ta på skjermen for å skrive, han speler musikk eg aldri har høyrt om og han vibrerer når eg tastar inn ting og det er rett og slett ikkje måte på.

neste gong, om det blir ein neste gong for ein av oss (meg eller mobilen), trur eg at eg skal gå for ein nokia 5110, om dei fortsatt produserer han. der var i alle fall eg den smarte. no: underkasting. utsmarta.

(ps, ja, ein får alien-aktig hand av å halde på han!)