paris je t'aime

det beste med paris, synes eg, er alle nyansane.
her kan ein finne dei største motehusa og klede som kostar 3 euro.
ein kan ete middagar som kostar det kvite i auget eller ein kan ete ein panini på hjørnet.
eg kan spasere i gatene eller sitte heime og sjå ut vindauget.
eg kan snakke fransk eller eg kan snakke norsk om eg vil det.
eg kan gå på ein stor kino og sjå ein hollywood-film eller eg kan sjå rocky horror picture show på ein liten kino rett neddi gata (eg har ikkje gjort det her endå, men det kjem!).
for meg handlar ein stor del om mat, om klede, om kultur, om stemning. som timbuktu seier, "om det ofatteligt stora och det pytte små".
det handlar om små barn som ser ut som vaksne, kledd i grått.
det handlar om katter som smyg seg rundt i bakgårdar.
det handlar om lukta av kvitlauk.
det handlar om å stå heilt tett inntil framande på metroen.

og i dag handla det om ein gammal prest som sto rett foran meg på metroen og las ein lommebibel. det handla om han, og den unge jøden som satt til høgre for meg og las ein lomme-tora, som han kyssa før han la tilbake i lomma.
alle desse kontrastane, alle desse folka, alt det her eg aldri kjem til å bli ein del av, berre sjå frå utsida, samtidig som at eg kan sjå heilt fransk ut.

paris, eg elskar deg. eg skal bli betre å seie det til deg. eg kviskrar det når eg går langs seinen. eg tenkjer det når eg sit på metroen ein tidlig morgon. eg ropar det ut i vårkvelden når du har skjenka meg all vinen din, spring ut i høge heler, "paris eg elskar deg!".

paris, du er det finaste eg veit.