ting som virker

noko av det aller verste eg veit, er å skrive oppgåver på universitetet. det er lite som kan få meg til å tvile så mykje på meg sjølv (bortsett frå å gå i møte med skikkelig store og kule guttegjengar mellom 16 og 22) som å sitje på lesesalen og fortvilt prøve å få orda til å henge saman og lage meining. det kan svinge begge vegar. nokon gonger berre funkar alt plutselig og eg har meining og eg får ei openbaring og eg dansar inni meg på veg heim fordi eg er så jævlig flink. andre gonger går det andre vegen. då berre skjærer alt seg over ein kopp solbærtoddy og eg må berre legge hovudet i bordet og presse auga hardt igjen for ikkje å begynne å gråte. akkurat kor dårleg eg taklar å skrive oppgåve, gjer meg svært glad for at det enda er mange år til eg skal skrive masteroppgave.

men, som eg skreiv tidligare denne veka, så finst det ting som virkar. eg kunne lett ha sprunget ned på jentedo og berre latt tårene falle og gitt heilt opp og gjort resten av oppgåva på mandag, dagen det skal leverast inn, men eg gjorde ikkje det. eg tenkte "TA DEG SAMAN" også høyrte eg litt på musikk som kunne virke litt. ikkje fordi han er særleg bra eller særleg kul, men fordi han gjer meg glad og fordi nokon gonger er det det som funkar. det som skal til. også dro eg til silje og spiste taco og popkorn og så tenkte eg at i morgon er det håkan og eg og så dusja eg den dårlege dagen på biblioteket av meg, og blei plutseleg til meg sjølv igjen. fy fasan.