sigrid frå 9403 harstad

frå tid til anna, slår det meg kor sjukt typate eg er, eller betre sagt, kor lett eg kan kallast ein stereotyp. forrige fredag møtte eg ein ven av ein ven av ein ven som eg snakka med litt fordi venen min snakka med sin ven som var venen til han eg snakka med, og vi blei sjølvsagt ståande og drive tida med smalltalk. studie og sånt. han spurte kva eg studerte, eg svarte "litteratur og fransk", han dreiv med sosiologi og sa at eg såg ut som ei som studerer litteratur og fransk. så sto eg der då, i pelskåpa og blondekjolen, og tenkte "jaja, han har vel et poeng" og gikk ut for å ta meg ein røyk (det var natt til laurdag, så då er det ok).

seinare denne veka har eg tenkt at det sikkert er sant. det er sikkert slik eg ser ut, slik eg ter meg, slik eg innredar heimen min. eg er ei sånn jente, utan at eg veit heilt korleis ei sånn jente er, bortsett frå at ho garantert elskar amélie og vil vere litt slik. for sånn er eg. eg har nokre franske filmar i samlinga, eg høyrer på david sylvian og les haruki murakami, fyllar kjøleskapet opp med parmesan, løk og jus med fruktkjøtt, og badet mitt er så jentete som det kan bli, med q-tips i ein mummi-kopp med filifjonka på. eg inviterer til fest og pyntar med ballongar i taket og vanessa paradis på spotify. og sånn er eg. ei sånn jente. det som reddar meg, er den sabla gode humoren. eg flirar høgt av meg sjølv og mine eigne vitsar, og det gjer andre også. det er då noko.

god helg!