emo på ein søndag

eg trur folk som har kjæraste og har hatt det lenge, gløymer korleis det er å sove aleine kvar natt. kor glad ein kan bli for at ein ven skal overnatte berre så det skal vere nokon andre i senga, eit anna hjarte som slår rett ved sidan av deg medan du søv. eg trur dei gløymer dei timane før leggetid, når taklyset er slått av og berre lampa i hjørnet står på og den einaste i rommet er deg sjølv, og det skal ikkje komme nokon inn på rommet frå kjøkkenet eller badet eller stua og snike over skuldra di for å sjå kva for ei nettside du er inne på og kva det er du les om. du må hente vatnet ditt sjølv, du vaknar ikkje med nokon andre si arm rundt deg, du har ingen si irriterande snorking å irritere deg over. desse tinga har eg tenkt mykje på dei siste dagane. eg håpar at dei som har kjæraste kjenner seg heldige og kan tenke litt på dei små tinga som er så store for ein som ikkje har kjæraste.