bestefar min og kona hannes har eit hus i vesterålen som ligg heilt nede ved havet. der ser kjøkkenet sånn her ut. då eg var der i sommar, hadde eg ikkje vore der på mange år, kanskje 4, kanskje 5. og så blei eg plutseleg forelska. ein gong skal det huset bli litt mitt og då skal eg sitte der om sommaren og drikke kaffi og skrive og gå tur til fyrtårnet og fiske og halde mannen min med selskap. ja, for mann skal eg jo ha. hundre år fram i tid, men mann skal eg jo ha. så kan vi sitte ved kjøkkenbordet og sjå på havet, sjå på kvarandre, sjå på maten, sjå ut vindauget, sjå på kvarandre. huset har eg. treng berre mann.
oh lord. altfor fint.
SvarSlett