på onsdag fekk eg sjå ein av desse artistane som har vore ein del av musikksmaken min siden eg var 13-14 og som berre har blitt der, i bakgrunnen, på fest, på ipoden, på dansegolvet, og så plutseleg var han på øya, rett foran meg sto iggy pop med the stooges bak seg. ja, han har ein fascinerande mage, men det som var enda meir fascinerande, var at alt var så tight, det var som å høyre dei spele i glansdagane (antar eg), som om dei var 16 og skulle ut og erobre verda. dei første songane gjorde meg til eit svært glis og det var nok det kjekkaste som var å sjå og høyre på onsdag.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar