om å skrive

no er eg heime på pikerommet og leitar fram ting i skuffer og skap, gamle kjolar, gamle bøker, gamle tekstar. eg les ting eg skreiv på ungdomskulen, eg merkar at ein stad må eg ha hatt det litt i meg, sjølv om eg henta sjukt mykje frå the smiths, alt skulle på ein måte ha noko med the smiths i seg. men eg var ikkje redd. eg ville berre skrive. eg ville ha fine setningar, fine historier, ofte fortalt frå ein gut sitt syn, gutar i band, gutar med kjærasteproblem, gutar som hatar valentines day og har blomster i baklomma, gutar som er homo og bor med bestemor si. kor hadde eg desse historiene? kor er dei no? no vil eg skrive og ha noko å skrive om. ha eit språk. ha noko å skrive heim om. det er hundre gonger meir vanskelig no. berre å seie til seg sjølv, og kanskje til andre, at "eg vil skrive, det vil eg jo", og så ikkje gjere det i det heile tatt. no er eg i alle fall heime og kan puste frisk luft igjen og berre vere sigrid agnethe litt. kanskje det hjelp.