when i was younger, so much younger than today

da eg var lita og internett var ei heilt ny greie, den tida med tellerskritt og modem og det tok eit minutt å koble seg på med skratsj-skratsj-biiiiiiiiip-skratsj-skratsj-biiiiip lydar, var det veldig mange ting eg måtte love foreldrane mine å la vere å gjere på nettet. da eg var lita, altså rundt 13 år, ein mannsalder sidan allereie, nestan 9 år, var internett noko farlig ein skulle passe seg for. ein skulle berre sei namnet sitt, kor gammal ein var og kor ein budde dersom ein var heilt sikker på at det var nokon ein kjente som sat i andre enden av internett og chatta med deg, og ikkje ein gammal gris som kunne finne deg utifrå dei opplysningene du gav frå deg. helst skulle ein finne på noko anna. det artigaste var å finne på nye personar ein var, ny alder, ny by, ny identitet. slik er det ikkje no. ikkje for å vere heilt totalt gamlis-ungdom, men det er noko eg tenker mykje på, særleg når eg les yngre folk sine bloggar, og særleg jenter. internett er mykje meir tilgjengeleg, mykje større, mykje enklare å finne fram på no enn for ti år sidan. jenter frå 12 og oppover legg ut meir eller mindre flatterande bilde av seg sjølv for at dei x antall kjente eller ukjente lesarane skal gjere seg opp ei meining om dei, helst om det som gjeld utsjånad. eg les spørsmålsrunder på bloggar der det kjem fram kven ein har hatt sex med, korleis det var, kva for ein puppestorleik ein har, kven dei finaste jentene i klassen under er, og eg skjønner ikkje kva som har skjedd, kor gikk skiljet, dei ti åra, alt er så opent, alt er så tilgjengeleg, ingenting er privat, alt er personleg. er det berre eg som har blitt for gammal, for sur, for sjokkert, må eg berre akseptere at verda og internett og ungdom endrar seg, eller noko faktisk råttent i norge? er det her heilt greit, ein tendens som er så sjølveksponerande, så fri for dei private hemmelegheitane, så tydelege nødrop om "sjå meg, sjå meg, sjå meg!"? kva syns de?