nokre sanninger om meg

1. eg veit stort sett alltid kor eg har ting, og når eg mister noko, kan eg ikkje skjønne korleis det har skjedd, for eg har stort sett styr på kor ting er, og blir som regel satt ut av spill om det viser seg at eg ikkje anar kor ein ting er (eg mista kortmappa mi i dag utan at eg kan fatte korleis)

2. eg grin på open gate, eg grin kor som helst, på buss, på flyplassar, på jobb, på skolen, kor som helst, det er både svakt og sterkt

3. alltid når det skjer noko uventa, har eg som regel ringt pappa/mamma med éin gong slik at han/ho kan hjelpe på ein eller annan måte, no ringer eg eller sender melding til sigbjørn først, og det kjenst rart men også fint

4. eg er veldig sjenert når eg møter nye folk første gong, så ofte ser eg dei ikkje i auga, berre ser bort medan eg pratar, og det er mest berre rart

5. ofte når eg drikk kaffe, får eg ein slags rus som kan minne om den ein får etter tre-fire øl og ein vil sende meldinger til gamle lærarar og fortelje om livet no, eller ei tante du ikkje har snakka med på lenge som berre må få vite at du fortsatt er glad i ho, eg vil sende sånne meldinger og fortelje at folk er bra, heilt tilsløra av kaffe, men gjer det sjeldan for eg tar meg sjølv i det

6. før, når eg pleide å ha kjærleikssorg, hadde eg alltid hundre tusen songar å høyre på som handla om knust og ulykkeleg kjærleik, skikkeleg tunge triste greier som sjølvsagt var spot on og nokre var så like dei tinga eg tenkte at ein skulle tru det var bestillingsverk. no har ikkje kjærleikssorg, men nesten ingen songar om lykkeleg og heil kjærleik. veit de om nokre? tips meg!