you'll look back at photos of yourself and recall in a way you can't grasp now how much possibility lay before you and how fabulous you really looked

det her må vere eitt av mine favorittbilde av meg sjølv. eg ser så glad og lykkeleg og sterk ut, som om nokon har fortalt meg at eg skal få feire bursdag tre dagar på rad, at eg har fått eit gavekort på gratis middag ut året eller at verdas beste fyr er forelska i meg og eg det same i han. eitt av tre er det rette svaret, men det er ikkje så nøye: poenget er at eg ser rett ut uknuseleg ut. glad og lykkeleg og fin i tøyet.

og så kjem desse dagane, sant, når du står og ser deg sjølv i speilet og nesten tar til å grine for at håret er heilt flatt eller det berre er noko fundamentalt galt med fjeset ditt, og så fortel du det til deg sjølv, nokre dagar i månaden, også tar du til å starte å tru på det du sjølv seier til deg sjølv i speilet. også blir det sånn at du lukkar auga når du bestiller noko på kafé eller ikkje ser i retninga til den du snakkar med eller snur og går ein annan veg når du ser nokon du kjenner på gata som du potensielt må snakke med.

sånne dagar kjem. sånne dagar der du berre står og ser deg i speilet og lurer på korleis du kan forsvare å gå ut kledd slik du er, høgvatnsbukse og stripate genser, som om det var 1985, hallo i luka, liksom, og ikkje prøv å ta på leppestift, for du veit, du kan sminke ein gris, men det er fortsatt ein gris. og sånn her fortsettar det.

sånne dagar finst. men sånne dagar må ein berre prøve å ta rotta på. i dag, medan eg sto der framfor speilet og tenkte "fan altså", innbilte eg meg at ei jente eg ikkje kjenner så godt skulle skrive til meg på twitter at eg såg ut som "the queen of fucking everything". ein heilt absurd barnsleg tanke i utgongspunktet, men så begynte eg å tenke. korfor skulle eg ikkje kunne seie det til meg sjølv og meine det, om andre skulle finne på å seie det? korfor kan ikkje eg, for ein gongs skuld, klappe meg sjølv på skuldra, gå ut døra og tenke at no, no vinn eg, det her klarar eg, for eg er the queen of fucking everything. i alle fall for ein dag.

kjenner du deg igjen? la oss saman prøve å ta rotta på den lille djevelen som sitt på høgre skulder og får oss til å seie alle stygge ting om oss sjølv, og heller bli betre ven med oss sjølv. mitt første skritt mot å vere komfortabel og glad i min eigen kropp, var å få eit heilfigurspeil på soverommet. håpet er at det ein gong skal vere heilt ok og heilt fint å sjå sin eigen kropp utan å tenke "kva kuuuunne ha vore betre?" - eg håpar de vil gjere det same.