det er mørkt når eg vaknar i åtte-halv ni-tida. det blir mørkt litt i halv tre-tida. det er tidlig i november og allereie er det berre omlag seks timar om dagen som er lyse. eg var ikkje forberedt på dette. vi har stilt klokka mot sommaren, så det blir mørkare tidligare enn før. eg var ikkje klar for dette.
det er fire år sidan sist haust eg levde i mørketida. eg veit korleis eg blir. mørket blir ein del av meg. det er vanskeleg å komme seg opp om morgonen og det første eg tenker på når eg vaknar, er kva tid i løpet av dagen det finst ein sjanse for å ta ein lur. vil sove etter middag, ventar på at dagen skal bli over, at klokka skal bli nok, så eg kan få sove igjen. det er som eit batteri som aldri blir heilt ferdig opplada. og så kjem tungsinnet. foreløpig har det holdt seg borte, men eg veit korleis eg blir, veit korleis eg er.
heldigvis er eg ikkje aleine den her gongen. det er ein slags trøst.
Jeg vet om noe du kan glede deg til, mer sier jeg ikke :)
SvarSlettIkke ta det mentale mørket som en selvfølge - kanskje du har det så fint i vinter at det ikke får ta tak! Kanskje blir det tidenes lyseste mørketid! Hilsen jeg-tror-på-positiv-tenkning-Synne :)
SvarSlett