george costanza

det er mange grunnar til at george costanza er min helt. han seier alt han tenker høgt, uansett kor usympatisk det er, han er velformulert og rett og slett ein ganske kronisk type. på mange vis føler eg eit visst band mellom george costanza og meg. eg bruker jo også briller. eg er jo også glad i mat. eg er jo også ein litt kronisk type. akkurat kor kronisk, kjem først til syne i bileta over. george viser pengeboka si til jerry og seier "i need everything in here!". det same seier eg i bildet under. i need everything in here. gjer ingenting at pengeboka ser ut som ein tjukk liten babysel eller at eg treng ei eiga veske kun for pengeboka. no stress.

"det blir vinter en god stund framover"

det er 15. oktober og eg vakna til lyden av barn i gata som fryda seg over å sjå den første snøen
det er 15. oktober og den første snøen har falt i tromsø
det er 15. oktober og eg har allereie gått med ull innerst i to veker
det er 15. oktober og favorittvinterskoa mine tålar ikkje slaps
det er 15. oktober og eg spis rødbeteburgarar til lunsj på lesehuset
det er 15. oktober og vi har to-kaffe med kanelknutar eg bakte i går og hadde med meg
det er 15. oktober og dokumentet som skal vere ferdig fredag manglar berre dei vanskelege sidene
det er 15. oktober og eg orkar ikkje høyre folk snakke om "helvetesuka"
det er 15. oktober og eg brukar pengane mine på brenne-cdar og cd-mappe med plass til 64 cdar
det er 15. oktober og eg har frossenpizza til middag etter ein himla lang dusj
det er 15. oktober og det er på dagen sju månadar til eg skal levere inn mastergraden
det er 15. oktober og det er eit heilt år til det er 15. oktober igjen, kanskje snør det da også, kanskje ikkje

flink pike (24)

av og til kjem ein til kort. du skriv opp fristar og datoar opp på eit ark, inn i ei bok, på ein rosa post-it-lapp, inn i kalendaren på mobiltelefonen, "dette må du få gjort!" skriv du, og for kvar dag som går og ting ikkje blir gjort, blir klumpen i magen større. du ser at det finst tekstar du ikkje har lese, det manglar kryss i margen, du kjem på at det sikkert finst tekstar du ikkje veit om kor det står akkurat det du treng. og framfor deg finst tomme word-dokument, inni deg finst tekst som burde komme ut og ta til å leve gjennom fingertuppane dine, og du veit at det ein dag skal komme ut. og sjølv om klumpen i magen veks og sjølv om du ikkje alltid veit kva du skal svare når folk spør kva du skal bli når du er ferdig å studere, så må du hugse på at det er lov. det er lov å ikkje alltid få til. det er lov å ikkje alltid ha tid til alt. det er ikkje godt å føle seg utilstrekkeleg, men det er lov. du er ikkje den einaste som har det sånn.


så lenge eg kan hugse har eg vore flink pike. flink jente. alltid hatt dårleg samvit for at det ikkje går bra nok, sjølv når det går bra. å senke skuldrane og slappe av og ikkje uroe seg, er vanskeleg, og det gir meg stort sett kun tankar om at eg burde gjere meir. skrive meir, lese meir, meine meir, få meir ut, pushe meg sjølv meir, seie ja oftare enn å seie nei. det er oktober, og eg synst tida går altfor fort. plutseleg er det mai, og oppgåva mi skal vere ferdig og leverast inn og lesast og sensurerast, og om eg ikkje skriv kvar dag, tenker eg i alle fall på den kvar dag. og av og til må eg seie til meg sjølv at det er lov. det er lov å ikkje vere på topp alltid, kvar dag. eg kan ikkje alltid prestere.

av og til må eg berre ta på meg røde sko og blå kjole og tenke at det er greit, det også. at det er lov å puste litt også.

fredagspepp

god helg frå iggy og meg.

ei heilt vanleg liste frå ein heilt vanleg dag

no er jo dagen snart over, men her kjem ei oppdatering om ein heilt heilt heilt vanleg dag.

dagens frisyre: eg hadde nyvaska hår med krøller rett ned heile dagen, heilt til eg kom heim for ein time sidan. da var det på 'an med ein av mine favorittfrisyrer, som eg har kalla "heime frå jobb". det er det nye namnet på grorudpalmen.

dagens sminke: den same som eg har kvar einaste dag: litt rouge, litt augeskygge, flytande eyeliner (trur eg har fått ein ny favoritt, den er så lett og gir godt resultat kvar gong, NØGD!), kvit kajal og mykje mykje maskara. kan aldri bli nok maskara.  

dagens antrekk: ein marineblå kjole med kvite prikkar og stor sløyfe i halsen. ny kvardagsfavoritt. marineblå kardigan frå noa noa og brune skinnsko kjøpt i london. 

dagens hending: å ha bestemt meg for å sende inn ein tekst og sjå korleis det går.

dagens planar: i dag hadde eg berre planar om å gå på jobb og så å dra på personalmøte. og det blei jo gjort. ein heilt vanleg dag.

dagens musikk: "hamster on a piano" og den nye singelen til jonathan johansson.

dagens vil ha: litt betre tid til å gjere det som skal gjerast, og samvit til å gå på fest i helga.

dagens savn: eg trur ikkje eigentleg eg saknar nokon eller noko, bortsett frå at eg akkurat no saknar å ha ein liten mocca lakris under leppa.

dagens mat: hentepizzaen vi spiste på personalmøtet, ein avokado frå peru og ein bringebærjogurt (kanskje den beste jogurtsmaken).

dagens kärlek: i natt drøymde eg at eg forlova meg med han eine i ylvis, men eg er litt usikker på om det tel? om ikkje, vil eg seie at dagens kärlek er fenomenet tjukkstrømpebukse.

dagens humør: glad, men eigentleg innmari stressa med alt eg eigentleg har å gjere som eg ikkje har fått gjort.

dagens kjøp: nei, det må vel vere den der himlades avokadoen frå peru, da?!

dagens telefonsamtale: vi har fått nytt kassaapparat på jobb, og på grunn av den, måtte eg snakke med installatøren som sikkert trudde eg var blond frå skjelettet og ut. ordna seg til slutt, da.

liste lånt frå maren

septemberbøker

som student, og kanskje særleg som masterstudent, har eg hatt ganske dårlig samvit kvar gong eg har tatt opp ei bok som ikkje er pensum. eg har kome i gong med så mange bøker at eg kan ikkje telle dei på dei to hendene eg har, og det har resultert i at eg ikkje har fått lese så mykje i det heile tatt. det stoppa liksom opp. eg følte meg mest berre kjip som ikkje prioriterte å lese pensum. no har eg endeleg klart å slutte å få dårleg samvit for å lese gode bøker som ikkje står på noko liste, og berre i september har eg lese fem bøker. det er ikkje kjempemange, men det er slett ikkje dårleg. eg har slutta å ha datamaskina på heile kvelden, og nyttar heller tida til å lese bok. les bok mens eg et frokost og nokon gongar på bussen. det er lurt å bruke sånne smutthull ein eigentleg nyttar til å berre sjå ut i lufta til å heller lese, tenker eg. tenkte eg skulle skrive litt om kvar bok, for eg vil gjerne anbefale kvar av dei!



caroline kaspara pelonen - xeroxdager.
det her er ei ganske lita bok på berre 150 sider, og ein kan fint lese ho på ein kveld. boka handlar om ei jente som bur med kjærasten sin, som sluttar i jobben sin for heller å bli student. når han blir student, oppdagar han nye ting, som økologisk mat og spenande folk, mens ho sjølv berre gjer dei same tingane ho alltid har gjort. handlar om å ønske at ein var litt meir spenande og hadde pannelugg og om å blande skogsbærjogurt inn i kjærasten sin jogurt naturell. ei veldig fin bok med nydeleg språk, fekk lyst til å skrive ei kortprosasamling da eg las ho.



jeffrey eugenides - the virgin suicides.det her er altså boka bak filmen, og boka er minst like fin som filmen, det kan eg love. eg las ho på engelsk mens eg var på ferie, og sjølv om eg hadde sett filmen og visste korleis det kom til å gå, la ikkje det nokon dempar på lesinga. boka tar utgongspunkt i det kollektive sjølvmordet til søstrene lisbon, og blir fortalt av ein gjeng gutar som, fleire år seinare, prøver å forklare og forstå kva som eigentleg skjedde og korfor. eit alvorleg tema, men behandla på ein vár og til tider humoristisk måte. absolutt å anbefale, spesielt på originalspråket, som eg las ho på.



raymond carver - shortcuts.
dette er ei samling noveller som blei nytta til å utvikle manuset til filmen med same namn (det er altså ikkje ei novellesamling han skreiv i eitt, men ein potpurri frå ulike samlingar). eg har alltid vore veldig glad i novellesjangeren, og for meg er carver mesteren i så måte. han skriv om heilt daglegdagse situasjonar kor ulykka plutseleg er ute. passar bra til å lese på bussen.



johan ajvide lindqvist - lille stjerne.
i vinter las eg la den rette komme inn av same forfatter, og simpelthen elska den. lille stjerne er mildt sagt ei spesiell bok. den handlar om to jenter, theres og teresa, som er spesielle på kvar sin måte. theres blir funnen i skogen som baby og er eit veldig merkeleg barn som ikkje uttrykker nokre formar for kjensler, men ho har ei nydeleg songstemme. teresa er den rare jenta i klassen, og er mest for seg sjølv. dei finn kvarandre gjennom internett, og sett igong eit helsikkes styr, for å seie det mildt. ei tidvis grotesk bok med nokre heftige voldsskildringar, men ellers veldig, veldig fin. den type bok som gjer at du har lese 50 sider utan å merke det. anbefalar ikkje å lese ho til frokosten.



halvor folgerø og finn tokvam - ler dei no, så har eg vunne. eit møte med ragnar hovland.
som tittelen antydar, er dette ei bok om forfattaren ragnar hovland. forfattarane, som er store hovland-fans, møter ragnar hovland i berlin og intervjuar han om ei rekke ulike ting, som til dømes oppvekst, å skrive om sex og om skriving. ei festlig bok, litt utanom det vanlege. passar nok best å lese om du har lese ein del hovland-bøker først og kjenner til formen hans. og det burde jo alle gjere. artigare mann finst knapt.

den røde kjolen

eg har ein raud kjole eg kjøpte i bergen i vinter da eg besøkte ein av mine beste venar, inga. den hang i den siste butikken vi var inne i den dagen, på halv pris, og lyste mot meg. raud, i økologisk bomull, med innsving i midjen, plysjfôr og han var passeleg lårkort. den nesten ba om å bli med heim. kjolen sat som eit skot og blei med heim i ein pose, som blei med heim i kofferten til tromsø. eg blei fort glad i kjolen, og brukte han støtt og stadig. han suste opp til å bli ein favoritt.

og så, ein fredag i februar, etter at sigbjørn og eg hadde vore på trening og løfta vekter ilag, tok eg på meg kjolen etter å ha dusja. kjolen er perfekt til heimebruk, nemleg, for han strammar ingen plassar, og det er ganske greit når ein no uansett berre skal vere heime og gokke litt ein fredagskveld, utan å vere heilt i joggebukseland. vi spiste middag og så tok vi ein etter-middag-kvil. og da, i den raude kjolen, spurte sigbjørn meg om eg ville gifte meg med han. og der låg eg, i den raude kjolen, og lo og fikk tårar i auga og svarte ja ja ja og kyssa han til eg mista pusten og lo litt meir.

det tenker eg på kvar gong eg tar på meg den raude kjolen. at den hadde eg på meg da sigbjørn fridde til meg. og nettopp derfor skal eg alltid ta vare på den raude kjolen. det er uaktuelt å nokon gong gi han bort, eller kaste han. uansett kor lørva og nuppate og formlaus han blir, skal eg ta vare på han. om så berre for ein gong å ta han fram for å vise ungane mine ein gong i framtida og seie til dei at den her, den hadde ho mamma på seg da han pappa spurte ho om å gifte seg med han. og kanskje vil dei tenke på det om dei nokon gong får seg ein raud kjole. at kanskje dette er kjolen dei får verdas finaste spørsmål i. eller kanskje har dei ein favorittkjole sjølv, og kanskje får dei spørsmålet da. og så kan dei også smile når dei tar på seg akkurat den kjolen. at så fin kan verda vere, så fin kan ein heilt enkel kjole på femti prosent vere.