jag är platsen dom aldrig upptäckte/jag är en storm från ingenstans

når du tenker tilbake på alle desse dagane, alle vekene, alle helgene, alle månadane, alle åra, kva skal du hugse? hugs alle dei bra festane, hugs korleis du lyste i mørket om natta, hugs korleis du alltid kyssa med innleving, sjølv når guten ikkje kunne kysse. hugs dei gongane du klarte å lage noko godt for første gong, ikkje at du sto og gråt av sinne for ein svidd omelett. hugs at du av og til måtte ligge på framande badegolv og spy, eller latteren til bestevenninna di da du fortalte ho kva som hadde skjedd i helga, tenk på kor jævlig satans ondt det var da han dumpa deg til fordel for ei blond jente og du måtte sjå han kvar dag på skolen, tenk at du blei hardare og betre av det, for det blei du, og så, til sist kan du tenke på at du sikkert har brukt fleire timar samanlagt av livet ditt på å le skikkeleg skikkeleg høgt, og så kan du sette på den nye singelen til håkan hellström og vite til at det kjem til å bli stadig fleire timar. det kjem alltid fleire timar.