ein favoritt.

mitt favorittband etter the beatles og the smiths, er heilt klart belle&sebastian. belle&sebastian har nokre kvalitetar ved seg som dei to første ikkje har, den aller største er sjølvsagt at dei er notidige, at eg kan følgje med når dei gjer ut ei heilt ny plate og at eg frå tid til anna kan sjå dei live, noko er førebels ikkje har gjort fordi eg er ein måke frå helsike som ikkje fikk ut fingeren den gongen eg kunne ha sett dei i oslo, men var for opptatt med å kline og vere forelska. sånn kan det gå, ungar, om de vel kjærleiken framfor musikken!

men altså, belle&sebastian er altså ein av dei store favorittane. dei er liksom mitt band. eg vil liksom se ut som ei jente som elskar belle&sebastian, den o store indie-klisjeen, med uregjerleg hår og skjørt og bluser med krage og ein eller annan 60-talsroman i veska og gå rundt i verdas nordlegaste storby og høyre stemmane synge "read about us in the morning paper/when we make it/when we make it alive". og dei orda klamrar eg meg fast til, særleg no etter eksamen, etter prosjektnotatet, etter at masteroppgåva begynner å faktisk finnes i verda, etter at prosjektet mitt får tommel opp frå dei som står bak, og når eg tenker på prosjektet, tenker eg at det passar inn i den klisjeen med å høyre på belle&sebastian og ikkje gå i bukse og å spise pålegg rett frå pakninga og alltid sovne med kalde bein og å legge spor etter meg kor enn eg går (hårnåler), men det er ok, for det er den finaste klisjeen eg veit om.